.:بياييدباهم بخنديم،نه به هم:.

به سر آستین پاره ی کارگری که دیوارت رامی چیندوبه تومیگوید:ارباب!نخند.به جمع شده نخندبهدستان پدرت،بهجارو کردن مادرت،بههمسایهای که هر صبح نانسنگک می گیرد،بهرفتگریکه در گرمای تیر ماه کلاه پشمی به سردارد،بهراننده ی آژانسیکه چُرت می زند،بهپلیسیکه سر چهار راه با کلاه صورتش را باد می زند،پسرکی که آدامس می فروشدوتو هرگز نميخری نخند.به پیرمردی که درپیاده روبه زحمت راه می رودوشاید چند ثانیه ی کوتاه معطلت کندنخند.به دبیری که دسته ى عینکش گچی است ویقه ی پیراهنش جمع شده نخند.به دستان پدرت،به جارو کردن مادرت،به همسایه ای که هر صبح نان سنگک میگیرد،به رفتگری که درگرمای تیر ماه کلاه پشمی به سردارد،به راننده ی آژانسی که چُرت میزند،به پلیسی که سرچهار راه باکلاه صورتش را باد می زند،به مردی که روی چهارپایه می رودتاشماره ی کنتوربرقتان رابنویسد،به جوانی که قالی پنج متری روی کولش انداخته ودرکوچه هاجارمیزند،به پارگی ریز جوراب کسی در مجلسی،به پشت ورو بودن چادرپیرزنی درخیابان،به پسری که ته صف نانوایی ایستاده،به مردی که درخیابانی شلوغ ماشینش پنچر شده،به مسافری که سوارتاکسی میشودوبلندسلام میگوید،به فروشنده ای که به جای پول خرد به توآدامس میدهد،به زنی که با کیفی بردوش به دستی نان داردوبه دستی چندکیسه میوه وسبزی،به هول شدن همکلاسیات پای تخته،به مردی که دربانک ازتو میخواهدبرایش برگه ای پرکنی،به اشتباه لفظی بازیگرنمایشی،نخندنخند،دنیا ارزشش رانداردکه توبه خردترین رفتارهای نابجای آدمهابخندی که هرگزنمیدانی چه دنیای بزرگ و پردردسری دارند.آدمهایی که هرکدام برای خودوخانواده ای همه چیزوهمه کس هستند!آدمهایی که به خاطرروزیشان تقلامیکنند،بارمیبرند،بی خوابی میکشند،کهنه میپوشند،جارمیزنند،سرماوگرما میکشندوگاهی خجالت هم میکشند……خیلی ساده!!